Son Nefes

Görüyordum yeniden,yeniden ve yeniden istemediğim hayatları görüyordum ve bunların sonucunda tüm enerjim kayboluyordu!! Bunu nasıl engelleyeceğimi bilmiyorum!! Belki de akademiye gitmem gerek bazı dersler için falan!Ah yine oluyor yeniden bir hayatın içindeyim tüm hisler yeniden iğrenç böcekler gibi içime doluşuyor gözlerimde onun gözleri!! Çığlıklar duyuyorum birisi ölüyor hayır buna şahit olmak istemiyorum bir strigoinin içindeyim bu bana acı veriyor onun aldığı haz duygusu kabuslarıma giriyor!!kurtulmaya çalıştıkça enerjim tükeniyor birden durdum ve ölen kişiye baktım,o kişi,o kişi benim annemdi!! içimde öyle bir üzüntü ve öfke yükseldi ki!! Bu pislik srigoi annemi öldürüyordu ve ben sadece seyirci kalıyordum annem gözlerimin önünde can çekişerek en kötü ölüme layık görülüyordu!! Bu strigoinin kim olduğunu öğrenmem gerekti beynin içinde kim olduğuna dair düşünceler aramaya başladım.Kimdi bu kim,kim, KİM !!!! Annemi bu şekilde canice öldüren mahluk kimdi! Birden kim olduğuyla ilgili bir düşünce buldum.Yaşlı bir strigoi.İsmi Penolope Wolfe!Bu benim baş düşmanımdır artık!! Annemin çığlıkları kesildi ölmüştü! Annem ölmüştü ve ben buna sadece seyirci kalmıştım !! Lanet olasıca strigoi onu kanının son damlasına kadar içti ve bir kenara attı kullanılmış bir peçete gibi benim annemi her şeyimi elimden almıştı annem son nefesinde Brandon diyebilmişti... Birden o iğrenç bedenden çıktım yeniden evimdeydim annemi aradım(ne büyük aptallık tabii ki de açamayacaktı ama son bir umut belki ben sadece deliriyorum)ama açan kimse yoktu annem gerçekten son nefesini vermişti ve ben onun istediği neredeyse hiçbir şeyi yapamamıştım.İçimde içi öfke dolu bir nefret yükseliyordu büyük bir öfke ve nefret, her şeyim elimden alınmıştı bomboş kalmıştı ellerim Penolope denilen strigoi her şeyimi almıştı ellerimden onun izini sürmem gerekti!Ona da anneme yaptığı gibi bir ölüm yaşatmam gerekti! o da bu şekilde soysuzca ölmeliydi, gebermeliydi !!!!! Bu benim elimden olmalıydı sadece ben!!Annemin benden isteyebildiği son şey akademiye gitmemdi.annemi düşünürken gözlerimden yaşlar akmaya başladı bu yaşlarda öfke ve özlem vardı.Eşyalarımı toplamaya başladım ve gözüme annemin ve benim olduğumuz bir fotoğraf çarptı sadece 10 gün önce çekilmişti bütün dünyam yanımdaydı lakin şimdi ellerim bomboş dünyam karanlık sadece fotoğraflarla yetinebileceğim!!Bir saat boyunca eşyalarımı ve annemin fotoğraflarını ve satabilmek için takıları aldım ve birikmiş parayı annem bir şey olursa diyerek biriktirirdi hep ve olmuştu işte ... Bunları düşünmeyi bıraktım parayı ve takıları aldım ve yarım saat sonra işte gidiyordum st Vilademir Akademisi annemin son isteği. Burada eğitim almaya başladım bunları yaparken içimdeki öfkeyi büyütüyordum derslerden sonra dövüş sanatlarının her türlüsünü öğreniyordum ve sık sık o strigoinin içine giriyordum bazen anneme yaptığı gibi ölümler görüyordum içimdeki öfke daha da çok büyüyordu birçok insanın intikamını alacaktım.Bir moroi olduğum için bana bir dampir koruyucu vermek istedi akademi ve dövüş sanatlarını öğrenmeme gerek kalmayacağını söylediler ama bunu reddettim duyduğum anda.Burada çok dikkat çekiyorum gücüm dolayısıyla akademiye geldikten bir hafta sonra herkes beni tanıyordu bazen herkes içinde bazı beyinlere elimde olmadan giriyorum ve gerçekten maskara olduğumu düşünüyorum.Kafamı sadece derslere ve Penolope' ye veriyorum onun adını ağzıma almaktan bile tiksiniyorum midemi bulandırıyor ve öfkemi daha da besliyor.Bu şekilde son seneme geldim ve mezun oldum.Bu zamana kadar kendimi kontrol etmeyi vs öğrendim ve en önemlisi bir strigoi uzmanı oldum ama aradığım strigoi çok yaşlı ve güçlüydü.Daha önceki denemelerimde başarılı olmuştum ama bir tanesinde ölümün soğuk nefesini tatmıştım.Yollara düştüm belki aylarca aradım ve sürekli beynine giriyordum onu delirtmek istiyordum bazen beni duyuyordu ve gerçekten çok sinirleniyordu.Bu hoşuma gidiyordu.En sonunda izini buldum, onun ne kadar güçlü olduğunu biliyordum ne kadar ölümcül olduğunu ve hataya yer veremeyeceğime.Eğer ölürsem sonuna kadar savaşmak istiyorum ama bu şekilde soysuz bir ölüme kendimi layık görmüyorum annemin intikamını ve daha bir çok kişinin intikamını almam gerekiyordu!!!Ormanda temkinli adımlarla yürüyordum nerde olduğunu biliyordum.Bedenimi sağlam bir yere almam gerekiyordu çünkü bedenimden çıkıp ilk olarak zihnine saldırı yapacaktım yıllar boyu bu saldırıyı planlamıştım.Bir ağaç gördüm ve orada kendime bir yer hazırlayıp uzandım ve bedenimden çıktım.Onun bedenindeydim yıllardır beklediğim şeye ulaşmama çok az kaldı.Zihinsel saldırıya başladım beyinin de ona öldürdüğü herkesi anlatıyordum onu deli edebilecek her şeyi anlatıyordum sonunda yere yatıp bağırmaya başladı kafasını tutup bir oraya bir buraya sallıyordu onu olduğum ağaca doğru yönlendirdim bu şekilde saldırı daha kolay olacaktı ağacın yanına geldi ve yere yattı ve bağırmaya başladı hemen bedenime döndüm hala bağırıyordu yavaşça arkasından yaklaştım elimde gümüş kazığım vardı ama kafasını koparmak istiyordum en acısı oydu ve onu parçalayacaktım ardından yakacaktım ama her ihtimale karşı elimde kazık duruyordu ters bir durumda saplayacaktım tam kalbine ve istediğim şeyi yapmış olacaktım annemin intikamını almış olacaktım.Arkasından çok ama çok yavaş şekilde yaklaştım sanırım son anda fark etti ama artık onun için çok geçti.Ölürken öyle bir bağırdı ki sanırım bende bu gürültü yüzünden ölecektim.Ona son nefesini verdirdim en sonunda öfkem boşalmıştı yıllardır taşıdığım öfke sona ermişti onu gebertmiştim annemi geri getiremedim ama içimdeki hırs kayboldu!! Yıllarca büyüttüğüm öfke boşaldı en sonunda emeklerimin karşılığını aldım öldürmem gerekeni öldürdüm intikamımı aldım ve artık son nefesimi gerçekten içim rahat bir şekilde verebilirdim.Ormandan uzaklaştım.Koşmaya başladım hiç durmadan iki hafta boyunca durmadan koştum en sonunda gücüm tükendi ve gerçekten kana ihtiyacım vardı.Bol miktarda hem de.Bundan sonra istediğim gibi yaşayabilirdim akademide öğretim görevlisi olabilirdim bunları daha sonra düşünecektim.Bolca zamanım vardı derken arkamda bir şey hissetim bir strigoi bana öyle kötü bakıyordu ki!! Kazığımı çıkardım direk önce geriledi ama gerçekten gözü dönmüş gbiydi beynine girmek için hazırlanıyordum ki bedenimi burada bırakamazdım "Sen benim partnerimi öldürdün!!!!" diye haykırdı anladım ki öldürdüğüm strigoinin partneri ve beni görmüş.Sanırım son nefesimi vereceğim diye düşünüyordum birden üstüme atıldı çok dikkatsizce atıldı ona karşılık verdim ve ciddi yaralar aldım o da yara alıyordu ama umurunda değildi beni öldürmeye odaklanmıştı. Bir şekilde onu öldürdüm ama saatlerce savaştık ve gerçekten gücüm kalmamıştı sonra anladım ki bende son nefesimi veriyorum.Bu yaptıklarımın bilinmesi istiyordum, zamanım var zannediyordum.Yere yığıldım belkide birkaç damla kan olsaydı yaşayabilirdim.Önemli değil.İçimdeki öfke sonlandı ve son nefesimi vermeye hazırım ...