Nina Verona (Yeniden doğuş)

Her şeye yarıdan başlamış gibi hissettim kendimi.Evet,
hayata yarısından başladım zaten.Odamızdaki klişe resimler bana, ben onlara
bakıyordum.Banyodan su sesi gelmeye başladığında adeta yerimden zıpladım.Ama
onun içerde olduğunu anladığmda içimde büyük bir mutluluk belirdi.Gerçekten yanımda
olduğuna inanamıyordum.”Saçmalama seni asla bırakmam”
demişti bana.İnanmıştım ama yanlış yapmıştım.Daha sonra savaşa
gitmişti.Karanlık tarafla büyük bir savaşa girmiştik.Okuduğumuz,yaşadığımız ve
savaşçı olarak hazırlandığımız evimizi yok etmişlerdi.Onun yerine bize bu eski
binayı vermişlerdi.Bahçesiyle dışarıdaki ormanıyla birlikte eski bir kiliseydi
burası.



“Uyandığını görmedim” dedi banyodan çıkarken.Üstüne büyük bir
bornoz giymişti.Yapması gerekiyordu.Çünkü kışın Washington kadar soğuk olan bir
ülke yoktu.


“Rahatsız etmek istemedim seni” dedim.Gülümsedi.Sıcak
gülümsemesiyle içimi aydınlattı.


“Sen beni ne zaman rahatsız ettin?” diye sordu.Gülümsedim.”Bilmem bunu sen daha iyi bilirsin.Ben senin başının
belasıydım öyle değil mi?”dedim.”Öylesin”
dedi.Ardından dudaklarıma küçücük bir öpücük kondurdu.”Üstünü
giysen iyi olacak üşüteceksin.” dedim.


Üzerine siyah V yaka bir kazakla , bir kot
pantolon giydi.”Hadi gidip bir şeyler yiyelim” dedi
ve beni kapıya doğru sürükledi.”İan?” dedim.Bana
soru soran gözlerle baktı.”Beni nasıl buldun? Ordayken
ben kendimi bile bulamadım.”İç çekti.”Seni
bulmam için hala beni özlediğini bilmek bile yetti bana aşkım.”O sıcacık
ellerini tuttum ve “seni çok özledim” dedim.Ayrıca
o benim koruyucumdu.Çünkü nerde olduğumu hissedebiliyordu ama ben onu hala
önemsiyorsam.Beni vampire dönüştüren oydu.Beni ölmek üzereyken dönüştürüp
Kavala Akademiye getiren de oydu.Bu yüzden on sekiz yaşımda tekrar doğmuştum.

Puanınız; 52.

Derslere katılmalısınız.