İhtiyaç duyulan tesadüf

Konu: İhtiyaç duyulan tesadüf C.tesi Eyl. 26, 2009 12:19 am

Sararmış yaprakların işgal ettiği Montana sokaklarındaki alışılmamış sessizlik Marjolaine için büyük bir şanstı. Kafasının son günlerde karışmış olması ve kimsenin onu anlamaması yüzünden git gide daha da karanlığa sürükleniyordu. Hoş, insanlar onun umurunda bile değildi. Ama Sean bile ısrarcıydı sanki anlamama konusunda. Geçmişin tozlu sayfalarındaki anlamsız bin bir türü şeyin bu kadar kafasını yorması herkese anlamsız geliyordu. Ama teyzesi Napea tüm olanların bir açıklaması olduğunu söylüyordu. Hoş onu şu ana kadar takan insan görmemişti. Çünkü o Van Alen sülalesinin kaçık edebiyatçısıydı.

Siyah yağmurluğunun kapüşonunu çekiştirdi ve ıslanan kâküllerini kapattı. Yağmurlu hava içindeki sıkıntıyı daha da büyütüyor gibiydi. Acilen eğlenceli ve onu bu halden kurtara bilecek birisine ihtiyacı vardı. Ayakları ona sormadan onu birden bire Cafe LeDarc'a sokmuştu. Orasının dolup taşacağından emin olduğu için ayaklarını dinlemiş ve oraya girmişti. Fakat hiçte beklediği gibi değildi. Tek tük masalar ve o masalardaki somurtkan insanlardan başka bir şey yoktu. Dipteki bir masa da Luthièn ile Xavier'i gördü. Kafasıyla ikisine de selam verdikten sonra pekte aydınlık olmayan bir masaya oturarak düşüncelere daldı tekrar. Xavier ile bir kaç kez beraber takılmışlardı. Zevkli birisiydi. Fakat kesinlikle Marj'a âşık olmadığı kesindi. Gerçi Marj'da ona karşı hoşlanmadan öte bir şey beslemiyordu. Uzun süredir bomboş olan bir kalbi vardı ve kesinlikle Xavier bunu dolduracak birisi değildi. Belki de Luthièn onun her türlü açığını kapatabilen birisi olduğu içindi. Kim bilir?

Ne kadar zaman geçtiğini farında değildi. Ama uzun bir süredir yalnız olduğuna emindi. Cafe'ye girip çıkan insanları izlerken zihnini tamamen boşaltmış ve her zamanki gibi insanlara birer karakter oturtmuştu kafasından. Her birinin kurgusu hazırdı. Birden bir patırtı koptu. Orta masadaki kız elini tuttuğu çocuğun yüzüne önündeki çiçekleri fırlatmıştı. Ama aksilik o çiçekler çocuğu ıskalayarak arkada ki aksi ihtiyara denk gelmişti. Adam hiddetle ayağa kalktığında alnındaki damar dışarı fırlamıştı ve yüzü kıp kırmızıydı. Ardından bir sesle kendisine geldi. Kafasını hafifçe salladı ve önündeki manzaraya baktı. Kız çocuğun elini tutuyordu ve o aksi ihtiyar önündeki gazeteyi okuyordu o kadar. Bir kaç saniye ayaküstü gördüğü o halüsinasyonu yok etmeye çalıştı kafasından ve karşısındaki çocuğa baktı. Sarı saçları ve bebeksi suratıyla karşısında Andrew vardı. Kalbinde hafif bir çarpıntı oldu. Eskilerden birisini daha görmek güzeldi. Hele ki eğlenmesini bilen birisini. Ona gülümsedi ve yanındaki sandalyeyi geriye çekerek;

"Hey Andrew, işin yoksa otursana."

Konu: Geri: İhtiyaç duyulan tesadüf C.tesi Eyl. 26, 2009 9:45 am

Montana Sokaklarında Yavaşça Geziniyordu.Gözleri,Yere Usulca Düşen Bir Yaprağa Takılmıştı,Her Yer Kurumuş Yaprak Doluydu.Ayağını Bastığında Çıkan Hışırtılar,Sokakta Yankılanıyordu.Gözleri Bu Sonbahar Günlerinde Her Zaman,Mavi Ve Ela Arasında Yer Alırdı,Sonbaharda Haftalarca Babasının Ve Annesinin Mezarlarının Orada Durup,Düşünürdü Hayatına Ne Yön Vereceğini Kararlaştırmaya Çalışırdı.Gözleri Yanan Bir Alevin Yavaşça Suda Sönmesi Gibi Kapanmaya Başlamıştı.Gökyüzünde Bulununan Bulutlar İnsana Baktıkça Huzur Veriyordu.Gözleri Yavaşça Kendine Geliyordu,Beynindeki Acılar Ve Anılar Hafiflemeye Başlıyordu.Gerçi Kuzeniyle Birlikte Yaşaması Gerçekten Ona İyi Gelmişti Ama Gerçek Bir Aileden Uzaktı Ama Bunu HiçbirZaman Dışarıya Vurmayan Bir Tavrı Vardı,Kendini Bebek Olarak Anılmasından Hoşlanmazdı.Sulu Gözlük Ona Göre Değildi,Gözleri Birden Şahlandı.Yavaş Ve Usulca Karşına Baktı Ve Karşındaki Adamın Yüz Hatlarını Tanımaya Çalıştı.Göz Bebekleri Onun Tanımadığı Biri Olduğuna Emindi,Yavaşça üzerindeki Siyah Ve Kırmızıdan Oluşan Muggle Şirketi Olan Adidas'ın Arması Vardı,Yavaşça Önündeki Fermuarı Açtı Ve Kollarını Sıyırarak,Eline Aldı,Gözleri İlerideki Cafeye Takılmıştı,Biraz Dinlenip Birşeyler İçebilirdi.Yavaşça Kapıya İlerledi Ve İterek İçeriye Doğru Girdi,Yavaşça Masaların Arasında Gezinmeye Başladı,Luthien Ve Xaviér'ı Görmüştü.Yanlarına Gitmeyi Düşünmüştü Ama Şartlar Bundan Oldukça Uzaktı,Onların Huzurunu Bozmak İstemiyordu.Yavaşça Onlara Baktı,Gerçketen Ne Konuştuklarını Merak Etmiştim Ama Bunu Takmayarak Yavaşça Bir Yürümeye Başlamıştı Tam Bir Masanın Önünden Geçerken Bir Ses Duydu. "Hey Andrew, işin yoksa otursana." Gözleri Yavaşça Yana Kaydı,Ayakları Duraksadı,Arkasına Dönerek Kim Olduğuna Baktı,Bu Marj'dı Yavaşça Onun Yanına Geldim Çektiği Sandalyeye Oturdum Ve "Babamla Annemin Mezarına Gidecektim Ama Sanırım Birkaç Dakika Bekleyebilirler.Eee Nasıl Gidiyor?" Yavaşça Ona Baktım Sesim Gür Çıkmıştı,Ona Belli Etmemeye Çalışıyordum,Kimsenin Beni Sulugöz Veya Aile Dükünü Biri Olarak Tanımasını İstemezdim...

Konu: Geri: İhtiyaç duyulan tesadüf C.tesi Eyl. 26, 2009 12:10 pm

Eliyle saçlarını havalandırdı. Soğuk ve yağmurlu olan havadan birden böyle sıcak bir yere girince fena halde terlemişti. Önündeki soğuk içeceğini karıştırdı. İçmeyecek olsa da bir şey söylemek adeti değildi. Belki de insanların bu kadar bol olabileceği bir yerde olabildiğince normal görünmeye çalışıyordu. Andrew'a seslendikten kısa bir süre sonra yanına oturmuştu bile. Tek başına olmak onu dinlendirirdi. ama o gün tam aksine sinirlerini bozmuştu. Andrew'un gelmesi tamaıyla bir terapi gibiydi.

"Babamla Annemin Mezarına Gidecektim Ama Sanırım Birkaç Dakika Bekleyebilirler.Eee Nasıl Gidiyor?"

İnsanın bir mezarı olması güzeldi. Evet, gerçekten de güzeldi. Marj'ın ailesinin bir mezarı yoktu. Aslında onun tam olarak bir aileside yoktu. Annasi ve babası o çok küçükken gitmişlerdi buradan. Tanrı onları almıştı. İşte buydu Van Alen laneti. Ölüm belki de Marj'ın tesellisi olabilirdi. Ama onun ailesi ölmemişti. Yok olmuştu! Nerede ve nasıl olduğunu bilmiyordu. Profesör Napea de Croix'in anlattığı kadarıyla onlar ailenin tozlu sayfalarına karşımışlardı. Ah, ama neden her şey o lanet olasıca Catherine'in başının altından çıkıyordu ki. Yüzündeki hüznü silere yerine sahte b,r gülümeme oturttuğunda büyük ihtimalle çok geçti. Andrew'un onu fark ettiğinden emindi. Bu yüzden konuya girmeli ve laf Marj'a gelmeden değişmeliydi.

"Eh işte. Bilirsin sıkıcı günler nasıl geçerse benim hayatımda öyle. Yani bende anlatılacak bir şey yok. Umarım senin vardır. Yoksa sıkıcılaşmaya devam edeceğim."

Gülümsedi. Ondan gelen sıcaklığı hissedebiliyordu. Blki de onunla geçirdikleri bir kaç günü yok sayabilselerdi çok yakın iki dost olabilirlerdi, kim bilir. Ama o sırada ne bunu düşünecek hali vardı ne de bunu umursardı. Andrew'u tanıyordu ve kesinlikle onu yakın arkadaşı olarak kabul edemezdi. Yani o sıralar öyle sanıyordu...

Konu: Geri: İhtiyaç duyulan tesadüf C.tesi Eyl. 26, 2009 9:10 pm

Gözlerim,Dışarıya Doğru Kaydı.Göz Kapaklarım Dışarıdan Gelen Yağmur Sesi ve Hışırtılarla Bana Karşı Koymak İçin Güç Topluyordu.Usulca Ona Baktım,Arkadaş Olabilir Miyiz?,Bilmiyordum Yaşadığımız Onca Şeyden Sonra Bana Arkadaş Gözüyle Bakabilirmiydi,Peki Ben Ona O Gözle Bakabilir Miydim?Sanırım,Geçmişte Yaşanmış Olaylar Sadece Bir Anlıktı,İkimizde Ne Yaptığımızı Anlayamamıştık.Yavaşça Gözlerimi Kapadım,İçeriden Gelen Fısıltılar Yavaşça Kulağımdan Bedenime Yayılıyordu.Yavaşça Gözlerimi Açtığımda,Yüzündeki Somurtkanlığı Farketmiştim O Da Benim Baktığımı Farketmiş Olacaktı Ki Sahte Bir Gülümsemeyle Bana Baktı Ve

"Eh işte. Bilirsin sıkıcı günler nasıl geçerse benim hayatımda öyle. Yani bende anlatılacak bir şey yok. Umarım senin vardır. Yoksa sıkıcılaşmaya devam edeceğim."

Gülümsedim,Benim Gibi Bir Birliktelik Düşkünü Kişinin Nasıl Bir Anlatacak Şeyi Olabilirdi Ki,Anlatacağım Şeyler Elbet Vardı Ama Bunu Kızlarla Konuşmak Pek Hoşuma Gitmezdi.En Azından Bu Güne Kadar Konuşmamıştım.Yavaşça Gözlerimi Kısarak Baktım Ve

"Benim Gibi Birinin Anlatacığı Şey Nasıl Olabilir ?! Her Zamanki Gibi Yattığım Bir Kız Beni Kovaladı Ama Bu Kız Koşucu Gibiydi."

Cümlenin Sonunda Gülmüştüm,Bana Komik Gelmişti.Her Gün Koşmaktan Gerçekten Baldır Bölgemde Kas Oluşmuştu...

» Olanaksız Tesadüf.