Olanaksız Tesadüf.

Konu: Olanaksız Tesadüf. Çarş. Eyl. 23, 2009 6:36 pm

Tanıdık bir sima arıyordu gözü Pixie'nin. Dar ve uzun sokaklardan insanları ite kaka geçtikten sonra sonunda Starbucks'a gözü takılmıştı. Ah, bu çok iyi oldu diye düşündü. Kardeşini görmek bir insana veya vampire her zaman iyi gelirdi. Üvey bile olsa Aimée'nin yeri çok ayrıydı Pixie için. O bir kardeşten öte Pixie için bir sırdaştı. Geçmişte hiç böyle düşünmüyordu oysa ki. Onun, çapkın babasının zevk için harcadığı bir başka kadının zavallı çocuğu olduğunu düşünüyordu. Ancak kişilikleri aynıydı. O da onun gibi bir ressamdı ve gerçekten iyi bir ilham kaynağıydı. Çok da iyi bir kardeşti. Onun en sevdiği özelliği buydu zaten. Ne zaman Pixie üzgün olsa Aimée orada beliriyor ve ona yardım ediyordu. Dükkandan içeri girdiğinde orada Aimée'yi bulmayı umuyordu. Etrafı didik didik inceledi ancak Aimée'ye rastlayamadı. Morali bozulmuştu. Biraz Aimée'yle konuşmak istiyordu. Onu orada bulamamak gerçekten kötü olmuştu. Belli ki dışarı çıkmıştı. Sadece personel vardı içeride. Bir masaya oturdu. Az sonra yanında bir garson belirdi ve ne istediğini sordu. "Java Chip, lütfen." Garson tabi anlamında başını salladı ve içeri gitti. En azından tanıdığı birinin olmasını istiyordu Pixie. Burada vakit tek başına geçmezdi. İlhamı olmadığı halde, sırf sıkılmamak için çantasını karıştırmaya başladı. Neredeydi şu not defteri? Lanet olası defteri ne zaman istemese yere düşerdi, şimdi ise istediği halde onu bulamıyordu. Biraz daha karıştırdıktan sonra defterini buldu. Kalemini de çıkardı ve bir şeyler karalamaya başladı. Tam o sırada lanet olası baş ağrısı tutmuştu. Yeni görüş geliyordu. Şükür ki cafede çok kişi yoktu. Bilinci gidip geldikten sonra hemen temiz bir sayfa açtı ve çizmeye başladı. O kadar baş ağrısından ve kısa süreli bilinç kaybından sonra eğer eline kalem alıp beyninin elini kontrol etmesine izin vermese hiçbir şey olmuyordu. Gördüklerini, yani daha doğrusu göremediklerini çizmezse onların ne olduğunu anlayamıyordu ve baş ağrısını boşuna çekmiş oluyordu. Çizmesini bitirdikten sonra çizdiklerine şöyle bir baktı. Kendisini otururken çizmişti. Kahvesini yudumlarken biri geliyordu. Tam arkasında beliriyordu. Çizdiklerini incelerken kahvesi geldi. Garsona teşekkür etti ve gitmesini söyledi ancak garson hâlâ orada duruyordu. Ah, tabi ya. Bahşiş istiyordu. Pixie kahvesini masaya koyduktan sonra yüzüne ciddi bir tavır takınarak garsona döndü. "Eğer hemen şimdi gitmezsen kardeşime söylerim ve seni kovdururum." Garson gerçekten gitmişti. Pixie muzur bir gülümsemeyle kahvesini eline aldı ve resmi incelemeye devam etti. Tam içerken omzunda bir el hissetti. Kahvesini elinden bıraktı. Resme baktı. O da bunu çizmişti zaten. Eskiden olayları abartarak çiziyordu. Şimdiyse gerçekten doğrusunu çizmişti. Doğruldu ve şaşkınlığını toparlamaya çalışarak konuştu. "Hey, sen de kimsin?"

*Pixie'yle rp yapmak isteyen ilk kişi yazabilir.

Konu: Geri: Olanaksız Tesadüf. Çarş. Eyl. 23, 2009 10:43 pm

Sabahı bir elinde oymaya çalıştığı taş parçası diğer elinde çivi ve çekiçle karşılamıştı. Canı hiç olmadığı kadar sıkkındı. Şu son 3 gündür üstünde çalıştığı esere bakıyordu. Elini heykelin gözlerinde gezdirdi ve ardından hızlı adımlarla yatak odasına gitti. Heykeli yatağının yanındaki tabureye koydu. Hiçbir zaman düzeltmediği yatağına şöyle bir baktı. Çünkü 3 gündür dur durak bilmeden heykeli üzerinde çalışıyordu ve uyumaya zaman bile bulamıyordu. Temiz birkaç eşyası kalmıştı onları da bugün giyip kirletecekti galiba. Ondan önce kirlileri çamaşır makinesine doldurdu ve makineyi çalıştırdı. Kot pantolonunu hızlıca giydi, gri süveterini üzerine geçirdi. Son kez heykeline baktı. Artık bitmişti. Mükemmel olmuştu. Hiçbir eserine böyle bakmamıştı. Onu yanından ayırmak istemiyordu artık. Küçük olması iyiydi cebine sığabiliyordu. Anahtarlarını da aldıktan sonra kendini sokağa attı. Nereye gittiğini bilmeden yürüyordu. Sessizliğin ortasında sadece kalp atışlarını duyuyordu. Mevsimin verdiği sıcaklık, bulutlu havanın karanlığına karışmıştı. Evinden pek fazla uzaklaşmadan yakınlarda ki bir Starbucks’ ı gördü. Her yerde vardı bunlardan. Virüs gibi dağılıyorlardı ülkenin her bir yanına. Yavaşça caddenin diğer tarafındaki Starbucks’ a gidiyordu. Neden gittiğini bilmeden gidiyordu. Bir şeyler onu çekiyordu. Caddeyi geçti, adımlarını hızlandırıp Starbucks’ ın diğer tarafında ki girişine giderken, olduğu yerde çakılıp kalmasına neden şeyi gördü. Pixie, küçük heykelciği sanki canlanmıştı. “ Ama burada ne yapıyor? Ah!! Tabii ya kardeşi buranın sahibesi. Bazen gerçekten aptal olabiliyorsun Ryan! ” Neredeyse koşarak kafeden içeri girdi. Pixie masaya oturmuş elindeki deftere bir şeyler çiziyordu. Ryan, Pixie’ nin transtan çıkmasını bekleyip, ardından elini omzuna koydu. Pixie aniden dönüp “ Hey, sen de kimsin?! ” demişti. Ryan şaşırmış bir şekilde Pixie’ ye bakıyordu. “ Beni tanıyamadın mı Pix?! Ryan. ” Üzgün bir şekilde Pixie’ nin gözlerinden içeri bakıyordu. Bir eli heykelciğinde diğeri Pixie’ nin omzunda duruyordu.

Konu: Geri: Olanaksız Tesadüf. Perş. Eyl. 24, 2009 1:26 pm

“ Beni tanıyamadın mı Pix?! Ryan. ” Olamaz olamaz olamaz! Gelen Ryan'dı. Pixie ne zaman onu görse heyecanlanıyordu. Bir de aptal görüşünden sonra gelmişti. Umarım görmemiştir diye düşünde Pixie. En son isteyeceği şey ona karşı rezil olmaktı. Kusursuz yüzünde şaşkınlık vardı Ryan'ın. Ona öylesine baktığını sonunda anlamıştı Pixie. Az önce yaptığı yanlışlığı görmezden gelmeye çalışarak Ryan'a döndü. "Hey Ryan! Senin olduğunu bilmiyordum. Otursana." Az önce yaptığı aptalca yanlışı düzeltme çabasında olan Pixie, içmeye çalıştığı kahvesinin büyük bir çoğunluğunu yere döktü. "Condenar!*" Kökenleri ispanyaya dayanan biriydi Pixie. İspanyolcayı da çok iyi konuşurdu. Genelde bu gibi durumlarda ispanyolcasından yararlanırdı. Neyse ki hiçbir şeyin üzerine dökülmemişti kahve. Arkasına yaslandı ve etrafa göz atmaya başladı. Gösterişli girişin hemen yanıbaşındaki kasada duran kasiyer Pixie'yi gözetliyordu. Hiç de iyi bakmıyordu. Onun zararına olur diye düşündü Pixie. Ryan'dan izin isteyerek kalktı. Kardeşinin olağanüstü sanat zevkiyle döşenmiş masaların ve bazılarını kendi yaptığı tabloların yanına geçerek kasaya ulaştı ve kasiyere göz dağı vererek konuşmaya başladı. "Ne oldu Clementine. Görmüyor musun meşgulüm!" Kasiyer kız biraz çekinerek Pixie'ye cevap verdi. "Aslında ben Virginia'yım. Şey efendim, kahvenizi temizletmemi ister misiniz diye bakmıştım." Pixie bu yalana inanmamıştı. Çünkü Virginia Pixie’yi sevmezdi. Ayrıca her zaman bir bit yeniği olurdu işin içinde. Zamanında Aimée’yi kandırıp fazladan para da almıştı bu Virginia. Gün boyunca hiçbir iş de yapmıyordu. Kesinlikle burada çalışmayı hak etmiyordu. Pixie de hiç sevmiyordu Virginia’yı. O, Ryan’la fazla ilgileniyordu. Neden böyle yaptığını biliyordu Pixie. Virginia’ya karşı dişlerini sıkarak konuştu. ”Virginia Clementine umrumda değil. Neden bunu yaptığını biliyorum. Ayrıca istemiyorum tamam mı? Oradan bir Latté ver yeter.” Virginia sinirli sinirli ona bakıyordu. Ancak kahveyi vermişti. Pixie kahveyi çekiştirerek aldı ve görkemli girişten tekrar geçerek Ryan’ın yanına gitti ve oturdu. Ryan ona ne oldu dercesine baktı. Pixie ise mümkün olduğunca muzur bir şekilde konuştu. ”Hiç. Hiçbir şey olmadı. Kahvemi aldım ve haddini bilmez kasiyere haddini bildirdim.”

*Lanet olsun.

Konu: Geri: Olanaksız Tesadüf. Perş. Eyl. 24, 2009 3:40 pm

İşte bütün canlılığıyla karşısında duruyordu. Pixie’ nin karşısında ki sandalyeyi hızlıca çekip oturdu. Kahvesini içmesini izliyordu. Pixie içmeye çalıştığı kahvenin çoğunu yere dökmüştü. Sinirlenmiş olacak ki yine o mükemmel İspanyolca’ sıyla konuşmuştu. Ryan ne kadar sakar olursa olsun – ki Pixie hiç sakar değildir – seviyordu Pixie’ yi. Pixie masadan kalkıp kasa da duran kızın yanına gitti. Bir şeyler konuştuktan sonra yeni bir kahve alıp yanına geldi. Gerçekten her haliyle muhteşem görünen kızlardan biriydi Pixie. Ryan hayran hayran O’ na bakıyordu. Biraz daha böyle bakarsa gözlerinden kalpler fışkırabilirdi. Ryan ne oldu manasında Pixie’ ye bakıyordu şimdi. Siniri geçmiş gibi değildi. Hatta daha da sinirlenmiş gibiydi. Pixie kendinden emin bir şekilde “Hiç. Hiçbir şey olmadı. Kahvemi aldım ve haddini bilmez kasiyere haddini bildirdim.” Ryan gülümseyerek Pixie’ ye bakıyordu. Garsonu çağırıp bir espresso söyledi. Sıcak bir şeyler içmeyi sevmese de burada kola bulamayacağını da biliyordu. Kahvesi gelene kadar bekledi, kahvesini az önce Pixie’ nin azarlar gibi konuştuğu kızdı. Ryan kızın kendinden hoşlandığını biliyordu ama ne yapabilirdi ki? Kalbi sadece Pixie içindi. Kıza şöyle teşekkür etti ve gönderdi. Pixie’ ye baktığında sinirli olduğunu gördü. Lanet olsun sinirlendiğinde bile güzel bu kız diye düşünüyordu. Konuyu değiştirmek istercesine “ Ne çiziyordun? ” diye sordu. Pixie tek eliyle defteri Ryan’ ın önüne uzattı ve çizdiği resmi gösterdi.

» İhtiyaç duyulan tesadüf