Debbié Angelica Sorcesk

Konu: Debbié Angelica Sorcesk Paz Kas. 21, 2010 2:26 pm

Adım Debbie. Kısaca "Deb" derler. Büyükannem ve büyükbabam ile kalıyorum. Annem ve babam benimle çok ilgilenmezler. Hep yalnız bir çocuktum ben... Hep öyle kaldım. Odamda bir pencerem var sokağa bakan. Pencere kenarına oturup, etrafı gözlemek en büyük zevklerimdendir. Bu aralarsa etrafı seyretmek yerine kendime daha güzel bir uğraş bulmuştum. Kitap okuyordum.
Bir gün akşam olmuş, yine pencere kenarında oturmuş, kitabıma dalmış vaziyetteydim. "Vampir Öpücüğü" adlı kitabı okuyordum ve en heyecanlı yerindeydim kitabın. Büyükannemin "Deb" seslenişiyle birden irkildim ve yattığım yerden kalkıp " Off " dedim.
Büyükannem ikinci defa " Deb yemek hazır hadi gel! " dedi.
Aşağı indim ve yemeğe oturdum. Büyükbabam " Deb kaç gündür odandan çıkmıyorsun. Neyin var senin? Neler oluyor sana? " Büyükbabam söyleyemiyordu fakat benim psikolojimin bozuk olmasından şüpheleniyordu. Anlamıştım.. " Büyükbabaaaa. Yok benim birşeyim. Sadece şu sıralar bir kitaba daldım. Onu okurken zamanın nasıl geçtiğini farkedemiyorum. " dedim.
Büyükbabam ve büyükannem benim vampir olduğumu bilmiyordu. Açıkcası bende bunu yeni öğrenmiş sayılırdım. Annemden ve babamdan kalan " Vampirlerin Genel Özellikleri " diye bir kitabın içinde bir not bulmuştum. Babam bana bırakmıştı. Not şöyleydi : " Biz vampiriz Deb. Annenin tarafında vampir yok. Ben ve benim ailemde vampirler var. Biz ölümsüzüz. Bunu sana geç söyledigim için üzgünüm ancak daha önce ögrenmeni istemedim. Daha doğrusu vampir olmaman için neredeyse dua ettim. Ama sen büyüdükçe farkettim ki özelliklerin aynı bizler gibi. Yani sende bir vampirsin. Ancak bu bir sır olarak kalmalı. Kimse bilmemeli. Sakın kimseye ben vampirim deme. Seni deli sanabilirler " yazıyordu. Annemin ve babamın izi kayıptı. Ama tabii ki bir kereliğine de olsa görmek isterdim ailemi..
Büyükbabam " Neymiş bakalım o kitabın adı? " dedi. Ben ne diyeceğimi şaşırmıştım. Ama söylemiştim. " Vampir Öpücüğü büyükbabacığım " Büyükbabam " Ah senin şu delice çılgınlıkların yok mu... Gerçekten yakında bizide deli edicek. Çok garip merakların var. Şu vampirde ne oluyorsa..."
" Lütfen büyükbaba... Sadece bir kitap işte. Benimde böyle şeylere ilgim var. " " Tamam tamam.." dedi büyükbabam. Bana ne söylese üste çıkacağımı bildiğinden üstüme gelmiyor ve uzatmıyordu.
"Eline sağlık büyükanne. Spagetti'ye gerçekten bayılıyorum "
" Afiyet olsun ama sen doydun mu? Çok az yedin. En sevdiğin yemekti. " " Evet ben doydum. Odama gidiyorum. Kitabımı okuyup yatarım " dedim. " Peki git bakalım hanımefendi. " dedi büyükannem. Yukarı odama gittim. Yine aldım elime ve kitabımın en heycanlı yerinde kaldığımdan devam etmek için yattım yatağıma. Tam okumaya başlarken birden ışıklar sönmüştü. " N'oluyor yahu? Bir okuyamadım kitabın şu bölümünü " dedim.
" Büyükanneee? Büyükbabaaa? " Bir kaç kere seslendim ama hiç ses gelmedi. Yattığım yerden kalktım ve camdan şöyle bir baktım... Her yer aydınlıktı. Diğer evlerin ışığı yanıyordu fakat bizim evimiz ve bahçemiz kapkaranlıktı.
" Yaaa duymuyor musunuz? Büyükanne şalter mi attı? Heryerin ışığı yanıyor.Bir tek bizim bahçenin ve evin elektriği yok. " dedim. Ama yine hiç ses gelmedi. "Büyükbaba bari sen bak bana ses verin lütfen.." diye bağırıyordum ama yine ve yine ses yoktu ortalıkta. Artık korkmaya başlamıştım. Aslında çok cesaretli korkusuz bir kızım fakat büyükbabam ve büyükannemden ses gelmeyince biraz korkmuştum. Ayağa kalktım ve gıcırdayan kapımı yavaş yavaş açtım birde şimdi seslenmek istedim. " Büyükanne? Büyükbaba? Orda mısınız? " Merdivenlerden yavaş ve sinsice indim. Gördüğüm manzarayla adeta şoka girmiştim. " Büyükanneee? Büyükbabaaa? " Yerde yatıyorlardı ve burunlarında kan vardı. Kendime zor engel oluyordum.

Hemen bahçeye çıkıp, " Lütfen lütfen yardım edin" diye seslendim. Ama hiç kimseden ses yoktu. " Neler oluyor? Büyükanne ve büyükbabama ne oldu? " Birden büyükannem ve büyükbabamın başucunda iki tane kara gölge gördüm. İçeriye arka kapıdan girdim ve hemen odama çıktım. Hemen telefona sarıldım. Neredeyse tüm tanıdıklarımızı aradım ama kimseye ulaşamadım. Aşağı büyükannem ve büyükbabamın yanına indim kara gölgeler gitmişti. Yerde bir kağıt gördüm. Kağıdın üstünde bir not yazıyordu. " Zaman daralıyor tüm sevdiklerin yavaş yavaş gidiyor. Dikkatli ol. Sıra sana da gelecek Deb! " Babamdan kalan" Vampirlerin Genel Özellikleri " adlı kitabı elime alıp düşmanlar sayfasına baktım ve kara gölgenin ne anlama geldiğini bulmaya çalıştım. Bulmuştum da. " Tabi ya... Nasıl düşünemedim ki ben bunu? Kurtlar... Kurtadamlar tabii ki. Bilmeliydim. " dedim. Başıma neler geleceğini bilmiyordum. Kimse bilmiyordu. Ama tahmin edebiliyordum... Görebiliyordum... Kötü birşeyler beni bekliyordu...