ÖLÜMSÜZ AŞK BU OLSA GEREK…

ÖLÜMSÜZ AŞK BU OLSA GEREK…
O gün evden o kadar mutlu çıkmıştım ki… Biran önce onun yanına varmak için can atıyordum. O kimmiydi o benim her şeyim, hayatımın anlamı varlığımın sembolüydü.
Hava hiç bu kadar güzel olmamıştı sanki daha önce dedim içimden. Bugün bambaşkaydı. Onu gördüğüm yerde kollarına atlamak istiyordum. Evin kapısını heyecandan kilitlemeyi bile unutmuştum. Doğruca arabaya koştum ve hemen yola koyuldum. Radyoyu açtığımdaysa bizim şarkımız çalıyordu. Daha ne isteyebilirdim ki? Bugün neden bu kadar önemliydi dersiniz sevgili olmamızın tamı tamına 7.nci senesiydi çünkü. Hala onu ilk günkü gibi seviyor ve sevmeye devam ediyordum. Onunla o kadar güzel vakitler geçirmiştim bu zamana kadar sanki her an uyanacakmışım gibi oluyordum çoğu zaman. Sanki bu büyü bozulacak ve bir anda hayatım sönecekmiş gibi. Ama biliyordum onunda beni ne kadar sevdiğini bu yana bir şüphem yoktu hayattan. Arabayı ne kadar hızlı sürdüğüm farkında bile değildim onu düşünürken. Bu kadar mutlu olmak çok şey istemek miydi hayattan. Buluşma yerimizde ilk kez tanıştığımız kafeteryaydı. Buraya hep arkadaşlarımla gelirdik, zaten ilk kez onunla arkadaşlarımız sayesinde tanışmıştık. Birden arabayı kafeteryaya biraz uzak bir yere park edip arabadan indim. Biraz yürümek iyi gelir sanmıştım. Az sonra olacakları nerden bilebilirdim ki. Yavaş yavaş yürümeye başladım. Aniden telefonum çaldı, ve arayan tabii ki oydu. Açtım ‘’Yakışıklım’’ dedim ona. Benden duymayı en çok sevdiği kelime buydu çünkü. Ama ses gelmedi, bir daha ‘’Yakışıklım’’dedim bu sefer hiç tanımadığım biri ‘’alo’’ dedi. O an anlamıştım ters giden bir şeyler olduğunu.’’Siz kimsiniz’’ diye sordum birden. Karşıdaki kişiyse endişeli ve üzüntülü bir ses tonuyla ‘‘ siz onun sevgilisi misiniz? Dedi. Hemen ‘’evet’’ dedim. Ve duymaktan en çok korktuğum sözcükler hiç tanımadığım birinin ağzından döküldü yavaşça’’o-ona araba çarptı’’ dedi. O an kalbime binlerce hatta yüzlerce bıçak saplanmış gibi hissettim koşuyordum hemde çok hızlı bir şekilde. Elimdeki telefon bir anda aklımdan çıkmıştı hemen kulağıma götürdüm ‘’o nerde ‘’ diye bağırdım, kalbim birden ağrımaya başladı hissedebiliyordum o kötüydü…
Karşıdaki kişi ise sakin bir ses tonuyla sanki bana acırmışçasına nerde olduklarını söyledi. Bir kez daha şok oldum, tanıştığımız yerin tam karşısındaki çiçekçini önüydü. Bana kesinlikle gül alıyordu. İkimizde bayılırdık güllere. Koştum, koştum aklımda sadece o vardı… Birden bir kalabalık gördüm. Hemen oraya gittim. Kalabalığı geçtikten sonra… O benim bitanem, hayatım, sevdiğim tek adam, yerde yatıyordu. Hangi yürek sevdiğini bu şekilde görmeye dayanabilirdi ha söyler misiniz? Ona iyice yaklaştım, elini tuttum ‘’merak etme ben yanındayım ve her şey yoluna girecek iyileşeceksin ''YAKIŞIKLIM’’ dedim. Ama o elimi daha da sıktı ve bana’’SENİ ÇOK SEVDİĞİMİ BİLİYORSUN PRENSESİM SENDEN TEK BİŞEY İSTİYORUM SAKIN ÜZÜLME BEN HERZAMAN SENİN YANINDA OLACAĞIM BUNU BİLİYORSUN’’sus dedim böyle konuşma daha da çok canım acıyor dedim ama o her zaman ki gibi gerçeklerden yanaydı. Birden eliyle beni kendine çekti ve dudağıma bir öpücük kondurdu. Gözümden yaşlar süzülmeye başladı ilerisini düşünemiyordum bile. Ve o elimi sımsıkı tutan el yavaş yavaş avuçlarımdan kaymaya başladı. O an anladım ki artık benimde yaşamak için bir SEBEBİM yoktu… Saatlerce cesedinin başında ağladım hiç durmadan. Polisler bile zor ayırdı bizi hiç kimse bizi ayırabilir miydi şu hayatta ölümden başka ? Olmuştu işte ayrılmıştık o çok sevdiğim adam şuan toprağın altındaydı ben yaşamaya hakkım olmayan bense bu olaydan sonra bir akıl hastanesine kaldırıldım. İlk zamanlar alışmak onun zorluğuna alışmak hiçte kolay olmamıştı. Kaç kere intihara kalkıştıysam da olmadı başaramadım. Onsuz geçen her gün bana işkence gibi gelse de onu sevmekten bir an bile vazgeçmedim… Daha sonra nemi oldu? Hastaneden çıktım ama artık bir ruh gibiyim her gün onun mezarına gidip çiçek dikiyorum. Ona onu ne kadar çok sevdiğimi ve yakında onun yanında olacağımı söylüyorum inanın sizlere anlatamadığım daha bir sürü şey var ama sırası değil. Şimdi nerde miyim? İşte tam şuan onun yanına gidiyorum hayatta yanında olmaktan mutlu olduğum tek insanın yanına ona doyamadan kaybettiğim insanın yanına. Hani bizi ölüm ayırdı demiştim ya o da beceremedi sadece bir neden oldu şimdi gidiyorum nereye mi?
CENNETE…ONUN YANINA…