İstediğim Sürece Yaşayacaksınız..!

Günlerdir bu iğrenç sürüngenleri izliyorum ve onlara tahammül etmek zor birşey.Ailem ellerinde olmasaydı eğer.Onları şimdiye kadar öldürmüş ve yoluma devam etmiş olurdum.Hiç birşey yapamamam benim canımı iyice sıkmaya başladı.O kadar sabırsız biri değilimdir aslında sadece kin duymak nefret etmek ne biliyim belkide onun gibi birşey.Sadece zaman .. ve beklemek öldürüyor beni.Bir yer kurmuştum kendime. Eski yıkık dökük terkedilmiş bir yerdi.Ama burdan nereye bakmak isterseniz orası çok net gözüküyor.Yer bulma konusunda ve iz sürme konusunda baya ilerlemiş hissettim kendimi diğer kişileri kurtarmak kolay işti bir 'Gardiyan' için ama Ailem söz konusu olduğunda bu kadar soğukkanlı davranacağımı hiç düşünmemiştim.Etrafa bakıntım.İzlediğim yerde masa vardı.Üzerinde bana ait Saat,Birkaç ok ve silah,Mp4'üm ve gece görüş sistemli ve normal sistemli dürbünlerim vardı.Saat'imin sesi duyuluyordu.Ortam o kadar sessizdi ki sessizlik bir çığlık gibi ortalığa yayılıyordu.Sessizliği oldum olası sevmem zaten.Ve o kadar derindiki sessizliğin uğultusu beynime baskı yapıyordu ve beynim patlayacakmış gibi hissediyordum.Kaç gündür uyumuyordum.Onu bile unutmuştum neredeyse.Ama bugün karanlık çöktüğü andan itibaren içeriye gireceğim ve bütün bu saçmalığa artık bir son vereceğim.Gece hafif yüzünü göstermişti.Gün batımı çok fazla güzel gözüküyordu.Masum bir hava veriyordu.Göründüğü gibi olmasını o kadar çok isterdim ki...Bir iç çektim ve takımlarımı toplayıp onların bulunduğu yere doğru ilerledim.Tuzak kurduklarından emindim.O yüzden fazlasıyla dikkatli olmalıydım.İlerledim ve ne bir tuzak vardı ne de 'Strigoi' zımbırtıları.Ortada hala bir sessizlik hakimdi.İçeriye girdim.Arka kapı yerine bu sefer ön kapıdan girmeyi tercih ettim.Yanlış bir takipmiydi?Ama sabah burdaydılar nereye kaybolmuş olabilirlerki ? Bu düşüncelerde yüzerken arkamdan bir Strigoi geldi.Tam tekme atıcakken tekmesi gelmesin diye refleks olarak ters takla attım.Ve 4 elementle harmanlanmış oku mu çıkarıp sapladım.Gülerek "Tanıştığımıza memnun oldum " dedim.Lanet herifler.Ve yoluma devam ettim.Çok az lardı ? Biri ilaç mı atmıştı yoksa.Diğerleri ölmüştü.Yani bana pek birşey kalmamış.En son kata çıktım.Orda parti felan yapıyor olsalar gerek 5 tane strigoi üstüme saldırdı."Lanet olsun" dedim bağırarak.Ve benden daha hızlı ok atanın olmadığı ... Yani 'Buraları Ben yarattım' edasıyla.Okları teker teker attım.Ve isabet. 'İşte bu bebeğim' dedim içimden.Kendimi motive ediyordum.Ve sanırım ele başını bulmuştum.Yılanın başını...
" Hoşgeldin"
dedi bana iğrenç sesiyle.Yere tükürdüm.
"Hoşbulduk"
"Bizi çok beklettiniz bayan Warner"
"Boşversene biz işimize bakalım Onları geri istiyorum"
ailemi göstererek.
"Beni yenmeniz gerek ve buda imkansız."
Güldüm.
"Oklar ve şu silahlar olmadan"
Hay hay dercesine kafamı salladım.Hızlıydı.Hemde fazlasıyla hızlıydı.Ben ona bir kere vuracakken o bana 5 kere vurmuştu nerdeyse ve en son olarak tekme.Hadi ama strigoiler hiç bir zaman kurallara sadık kalmazlar.Beni oklarımın olduğu tarafa atması için konumu değiştim ve istediğimde olmuştu.Duvara çarptım ve yere düştüm.Tam üzerime öldürmeye saldıracakken oklardan bir tanesini aldım ve kafasından geçirdim.Artık ölü bir strigoiydi.Ailem onlar nerdeydi ? Arkamdan biri yaklaştığını hissettim.Omuzuma dokundu kolunu çevirdim.
"Abla benim Jensen"
hemen kolunu bıraktım.
"İyimisin ?" arkasından annemde geldi.kolunu tutarak
"Sanırım" diye cevapladı.Artık onları alıp gitmem gerekiyordu
Diğerleri gelecekti.Hızla onları kulubenin oraya götürdüm.Artık herşey yoluna girmiş sayılırdı.Hala onları görebiliyordum.Onlara bıraktığım notu umarım almışlardır.
"Ben İstediğim Sürece Yaşayacaksınız"