Rüyamda kendimi denizin huzur veren dalga sesleriyle karışmış gitar melodisini dinlerken buldum.Hafif ılık bir rüzgar esiyordu ve uzun, gür, siyah saçlarımı arkaya savuruyordu.Soluk beyaz cildim siyah saçlarımla tezat oluşturuyordu.Arada bir gitar melodisinin kesildiğini hissediyordum.Romantik fısıldaşmalar... Uzakta bir çift sevgilinin olduğuna emindim.
Durun size az sonra olacakları ben söyleyeyim.İki tane birabeyinli çocuk gelecek ve bana laf atacaklar.Ben de beyinlerini patlatacağım falan filan.
En sonunda uzaktan birini seçebildim.Görüş alanıma girdiğinde adamı baştan aşağı süzdüm.Kaslı bir yapısı vardı ve ılık bir ilkbahar akşamına göre komik giyinmişti.Deri ceketi ve altına giydiği resmi bir pantolonla antik görünüyordu.Nihayet yüzünü gördüğümde ilk dikkatimi çeken gözleriydi.O gözler, tehditkar ve buram buram güç yayan o bakışlar...Benim gözlerim. Siyah saçları rüzgarın etkisiyle önüne gelmişti.Elleriyle saçarını arkaya attı ve soluk cildini tam anlamıyla gördüm.Bu adam ürkütücü derecede bana benziyordu.
Tipik bir rüya değildi.Bana laf atacak bir tip de değildi zaten.Öyle olsa dahi ona vurmak değil dokunmaya bile cesaret gösteremezdim.Ama bu rüyaydı.Benim rüyamdı.Ve ne zaman ne yapacağımı rüyamda bile bende dahil olmak üzere bilemezdiniz.
Orospu çocuğu Japonların icadı telefonun mesaj sesiyle uyandım.Umarım aylar -hatta yıllar- sonra gördüğüm tek ilginç rüyamı bölecek önemli bir mazereti olan biriydi. Mesajı açtım."slm nbr?" Aklıma gelen bütün küfürleri yazdım ve göndere bastım.Kimden geldiğini bilmiyordum, önemi de yoktu.
Aşağıdan sesler duydum ve zaten bölünmüş olan uykum yüzünden homurdanarak aşağı indim.Daha da yaklaştığımda birilerinin tartıştığını fark ettim.Aslında tek yönlüydü.Annem tam anlamıyla cırlıyordu.
"Yıllar sonra gelip onu benden koparma hakkın yo-"
"Anlamıyorsun Clanthe, bir kızım olduğundan haberim yo-"
"Bunun yükünü bana yıkamazsın.Bir kere bile arayıp sorma-"
Ateşli tartışmalarının içinde sonunda fark edildim.Hah!Hayal gücümün bana oynadığı oyuna şaşıyordum.Az önce rüyamda gördüğüm adam karşımdaydı.Belki hala rüyadaydım.
İlk dikkatimi çeken şey yine gözleri oldu o gözlerde kendimi görüyordum.Sert bir ifadesi vardı ve soğukkanlıydı.Benim gibi. Annem öyle değildi.Sinirden sesi titriyor arada bir nefes almayı unutuyordu.Bu halde tam bir zavallı gibi görünüyordu.Dikkatimi yeniden adama verdim ve göz göze geldik.Onunda sert ifadesini koruyamadığı ve kendisini ele verdiği şey gözleriydi. O gözlerden sırayla pişmanlık, hüzün, özlem bir arada okunuyordu.
"Sainte..."
Cevabını bildiğim soruları sormak gibi bir huyum yoktu ama yine de soracaktım, emin olacaktım.Bana büyük bir hesap verecekti.
"Kimsin sen?"
" Andre Sparkle." Gerçek yüzüme tokat gibi indi.Hemen cevap vermedim.Bazı şeyleri konuşmadan da anlatabilirdim.Ona duyduğum öfkeyi, nefreti ve..ve özlemi.
"ee?" Bütün nefretimi yüzüne kusmak yerine laubali konuşup canını sıkmak istiyordum.Onun beni üzdüğü gibi onu üzmek istiyordum.Ve aynı zamanda da ona sarılmak istiyordum ve bir daha asla bırakmamak.
"Üzgünüm."
"Gerçekten mi?Anca mı?"
"Sainte..." Adımı bir dua gibi söylemişti, şefkatle..Ama yıllardır göstermediği şefkati, sevgiyi bir kez adımı söylemekle telafi edemezdi.İçim acıyordu.
"Bana kızmakta haklı-"
"Evet. Kesinlikle haklıyım."
"Bir kızım olduğunu bilmiyordum bile.Ta ki o rüyaya kadar..." Ne yani,aynı rüyayı mı görmüştük?Hesabını vereceği onca soru varken bunun hiçbir önemi yoktu. Anneme döndü.
"O bir insan değil."Ne demek istediğini bilmiyordum.Tam ağzımı açıp iğneleyici bir şeyler söyleyecektim ki sustum.Derin bir nefes aldım.Kaşlarımı çattım ve kollarımı birleştirdim.Sakin görünmek istiyordum.Annemin kızı değil babamın kızıydım.Yıllar sonra yüzünü ilk defa gördüğüm babamın kızı.
" Calanthe..Sana o anlattım.O bu dünyaya ait değil.O bir dampir ve St. Vladimir Akademisi onun yuvası."
Vay bee!.. On yedi yıl insan olarak yaşadım ve aslında insan olmadığımı öğrendim.Dampirmişim.Her zaman farklı olduğumu söylemişlerdi ama ben bunu iltifat olarak algılardım.Kavgacıydım ve bu yüzden okuldan atılmama ramak kalmıştı.Beni anlayan tek insan vardı ve şu anda yanımda olmasını istiyordum:Angela. İsminin anlamını eksiksiz taşıyan melek, mükemmel dost.
Düşüncelerimi bir kenara attım ve şu ana odaklandım.
"Ne zamandan beri babalık yapmaya başladın ve gelmiş benim kurulu düzenimi bozmaya çalışıyorsun.Bu ne cür-"
"Ait olduğun yer burası mı Sainte? Hayallerinde bir doktor falan mı olmak var?" Hayır.Kesinlikle.Yanlış anlaşılmasın, mesleğe saygım sonsuz ama ben bir beyni dikmekten çok o beyni patlatmakla ilgileniyorum.
"Sen bir dövüşçüsün.Bir dampir.Güçlüsün, insan ve vampir ırkının en güçlü özelliklerini taşıyorsun."
"Onu ben büyüttüm.İnsanlar arasında da gayet uyumlu yaşayabiliyor.Seninle gitmeyecek."Annemin benden evcil bir hayvanmışım gibi bahsetmesi beni kızdırmıştı.Ayrıca ne zamandan beri emir alır olmuştum böyle?
"Benim hakkımdaki kararları vermek ne sana, ne de 17 yıl sonra ilk kez gördüğüm ve baba sıfatıyla karşımda duran sana düşer."
"Bir karar vermelisin demiyorum.Gelmek zorundasın."
Acı ve bir o kadar da paslı bir kahkaha attım."Hadi ya.Nedenmiş o?"
"Her gücün bir bedeli vardır, Sainte.Karşılaşabilceğin bütün insanlardan güçlüsün evet ama bu dünyada insanlardan çok daha güçlü, karanlık yaratıklar var: Strigoiler..." Onlar her kimse isimlerini tükürerek söylemişti, mide bulandırıcı bir şeymişler gibi. "… Ve sen bu gücünü Moroileri Strigoilere karşı korumakta kullanacaksın.Ve bunun için eğitim alman gerekli.İyi bir gardiyan olman için."Son cümlelerini güvenle söylemişti.İyi bir gardiyan olacağıma inanıyordu demek ki. Bana güveniyordu:ilk defa gördüğü kızına.
Derin bir nefes aldım.Ciddi olmanın zamanı gelmişti.Kendinden daha güçsüz birilerine karşı elde ettiği zaferden memnun olacak biri değildim.Dişime göre rakiplerim olmalıydı.İçimdeki heyecan giderek büyüyordu, fizik, matematik yerine dövüş sanatları öğrenecektim.O Strigoi denilen yaratıklara haddini bildirecektim.
Bana benliğimi sunuyordu.
"Tamam" dedim kendimden emin bir sesle.
Göz göze geldik ve babam sanki düşüncelerimi okumuş gibi gülümsedi.Ve gülümseyince ne kadar yakışıklı olduğunun farkına vardım.Bana güvenle, gururla, özlemle bakıyordu.Her şeyden en önemlisi sevgiyle bakıyordu.
Konu: Sainte (Rp) 
Çarş. Nis. 21, 2010 4:33 pm
