Anlamlarla Güç !..

Şehre alacakaranlık düşerken benim tek derdim bir an önce bu kalabalık sokaktan kurtulmaktı . İstediğim en son şey insanların arasında sinir krizi geçirmek olurdu sanırım . Yolda yürürken tam krşımda ki kavşağın köşesinde sessiz bir ara sokak buldum . Hızlı adımlarla yürümeye başladım . Daha fazlasını yapamazdım . Hatta belki bu bile alışagelmedik bir hızdır . Ama şu an bunları kafama takamayacak kadar doluydu beynim . Bir kaç zamandır ertelediğim ve Düşünmem gereken önemli şeyler vardı . Artık dayanılmaz hale gelmişlerdi. Aslında ele sonunda patlayacağımı biliyordum ama şu anda burada olması garipti kesinlikle ...

Sokağın içine girdiğimde gerçek hızımla koşmaya cüret edebilmiştim . Şu saatler de ne serseriler uyanmış olur ne de insanlar buralardan geçmeye cesaret edebilirlerdi . Tehlikeli olduğunu biliyordum fakat elimde değildi .

Koşabildiğimin en hızlısıyla adım atmaya başladığımda ne yönümü belirlemiştim ne de nereye gittiğimi kestirebiliyordum . Düşüncelerimden de biraz uzaklaşmak amacıyla aklımı koşuşuma vermeye çalışıyordum . Saçlarımda rüzgarı hissedip , kulaklarımda sesini duyup , dudaklarımda tadını alıp , burnumda kokusunu tüttürmek beni her şeyden uzaklaştırırdı . Gözlerim açık olabilirdi fakat hiçbir şeye dikkat edemeyecek kadar karışık aklım çevremin şeklini gölgeliyordum .

Tek farkedebildiğim artık ormanda olduğum ve durmam gerektiğiydi .

İrademin son kırıntılrını da kullanarak olduğum yerde durmaya çalıştım . Toprağın katlanarak kaydığını hissedebiliyordum . Artık olmak istediğim yerde olduğumdan emindim . Burası iyiydi ...

Olduğum yere serilerek ağaçların arasından göz kırpan yıldızlara diktim gözümü . Artık çığlık atmak istemesem bile düşünmeye ihtiyacım vardı .
Tek düşünebildiğim ise : Yaratıcım ...

O gün sölediklerini dün gibi hatırlıyordum . Özellikle geçen gün olanlardan sonra düşünmeye ihtiyaç duymak doğaldı . Bana dediği ise :

" Gitme vaktim geldi .. Gerçek seni bulman lazım . Kendini keşfet . Sana öğrettiklerimi hatırla , kurallara uy .. Ama kendini keşfet . Sana daha önceden de dediğim gibi ' seni bulduktan , sana öğrettikten ve özel yeteneğini keşfettikten sonra ben yokum . ' ...
Şimdi sana zaman vericem ve ne olduğunu öğreneceksin . Tek söleyeceğim mirasımı koru .. Benden bir parçasın sen . Bilgeliğimden , gücümden , güzelliğimden , tecrübemden , tarihimden ve soyumdan bir parça .. Beni koru ve kendini yok etme .. Asla . " ' dı .
O zamanlar bunu anlayamamıştım tabii ... Ama artık biliyordum . Yinede daha yeteneklerim tam oturmamışken bunu nasıl keşfettiğini anlamakta hala güçlük çekiyorum . O gerçekten güçlüydü sanırım . Bunları söyledikten sonra " nereye gideceksin peki ? " diye sormuştum . Onun verdiği tek cevap elini çenemin altına koyarak " Karanlığa güzelim , Sonsuz uykuya .. " diyerek gerilemek olmuştu .. Arkasında yanan bir şömine vardı . Onu tutmak istemiştim ama benden daha hızlı olduğunu biliyordum . O da biliyordu ..
Sonrası ise tam bir felaketti ...

Bunların arasından tam iki yıl geçmiş olmasına rağmen dün gibi hatırlıyordum . Tek farkım anlayarak , hatırlıyordum .
Çünkü artık güçlerimi öğrenmiştim . Daha iki hafta önceydi bu .. Kısacası : Geçmişe gidip insanların aklını , verdiği kararları , yaşadığı olayları kontrol edip , onun hakkındaki her şeyi kontrol edebiliyordum . Yani geçmişte onu tekrar yaşatıp , geleceği şekillendiriyordum .. Korkunçtu .. Ama faydalı ..

Yine de yorucuydu .. Ve daha yeniydi .

Yattığım yerden kalkarak , her şeyi farkına varmış bir şekilde yürümeye başladım . Yolu bilmiyordum ama gelirken arkamda bıraktığım izler sayesinde kolayca şehri bulabilirdim .

Ve koşmaya başladım . Krizsiz bir şekilde meydana doğru ...

Puanınız; 79. İyi rp'ler dileriz.

Teşekkürler .