~..Diana LaPiere..~

Hayatta Herşey İstediğimiz gibi Gitmiyor. Özellikle Burada,Bu Cehennemde,Bu Dünyada...
'Gerçekten Var olmaya Değer olduğunu mu Düşünüyorsun?' -Tekrar Düşün-

Susamıştım,Hemde çok,Hayatımda hiç Bu kadar yıprandığımı hissetmiyordum,Gerçekten kötüydüm,en son hatırladığım şey uyuduğumdu...
Saçlarım,Benim Kahverengi Dalgalı Saçlarım,Toprak ve çamur içindeydi.Gözlerim ise,Acıyordu.
Buraya Nasıl Gelmiştim?
Koca bir hiçlik vardı sadece önümde,Bomboştu,Sadece ıslak ve Karanlık...
Yanlızdım.
Sonra kendime gelmeye çalıştım,Çünkü Biri beni çağırıyordu
''Diana LaPiere...Diana...''
''Sen kimsin?'' diyerek çıkıştım ona,Sesim çatlak çıkmıştı.Korkuyordum,Çok Korkuyordum.
Korkumu Hissetmiş olmalıydı ki ,bir Kahkah Yükseldi,
''Hahahahaa,Diana,Gerçekten beni tanımıyormusun?''
Gülüşünden Rahatlıkla onun o olduğunu anlamıştım.
''Neden buradasın?Benden ne istiyorsun ha?'' Sesim çatlak çıkmamıştı, çünkü artık kim olduğunu biliyordum,bağırarak konuşunca sussuzlugum daha da arttı.
Kendimi kontrol etmekte zorlanıyordum.Ama Hayır,Bir Daha asla o Sahne Yaşanmıyacaktı.
Konuşan ses tekrar bi kahkah attı.
''Bakıyorum Kendini Kontrol etmekte gerçekden zorlanıyorsun Diana,Neden kendini bana Bırakmıyorsun?''
''Hayııır!!,Kafamın içinden hemen çık Elizabeth''
''Ahh..Sevgili ablacığım,Beni Hatırlaman ne güzel''
Bunu tükürür gibi söylemişti,Bu sözlerin içinde en ufak bir 'Sevgi' yoktu.
''Ablacım seni çok özledim..!!
Ses tonundan Nefret ediyordum.
''Beni Kandıramassın,Asla geri dönmiyeceğim!!''Artık çığlık atıyordum,Susamıştım,Karanlıgın ortasında yanlız,Yapayanlız, sadece ben vardım.
Elizabeth Büyük bir Kahkah atarak gitmişti,Benim Kafayı Sıyırdığımı Görmek, Her zaman hoşuna gidiyordu.
Karanlık ve boşluğun içinde Bir Tek ben vardım burdan nasıl çıkacaktım? Daha doğrusu buraya nasıl gelmiştim?
Sonra bir Ses duydum.
''Kim Var orda'' Bu bir erkek sesiydi.
''Sen kimsin?'' Diyemeden önümde belirmişti.Karanlıgın içinde teni ışıl ışıl parlıyordu,Anlamıştım,o da 'Benim gibiydi,yada ilk başta ben öyle sanıyordum.'
''Ben Aaron '' dedi,Sesi yumuşacıktı.''Aaron Rithwery,'Prenses' Sizi Alıp Geri götürmek için geldim''
''Ahh..Demek sende onlardansın'' Sesim buz gibiydi.
''Hayır değilim'' Benimle Kelime oyunu mu oynuyordu?
''Bak,Ne için görev aldığını bilmiyorum ama,hayır,Oraya bir daha Asla! Asla Asla! Geri dönmem''
''Tamam Prenses,Bunu Kolay bir yolla Yapmak istemiştim ama sanırım böyle olacak''
''Heyy,Neden Bana Prenses Diyi...'' Sözlerimi Bitiremeden Sivri dişlerini gördüm,Sonra bileğimde ufak bir acı,Halsizlik,uyku ihtiyacı.
Uyamadan önce söylediği Cümleyi duydum.
''İyi Geceler Prenses,Tatlı Rüyalar...''
~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Artık uyanıktım,ama gözlerimi açmaya korkuyordum.
ya açınca kendi odamda değilde başka bir yerde olsaydım?
,Aman Tanrım 2 yıllık uğraştığım Her şey, boşuna mı gidecekti?
Sonunda merakıma yenik düştüm,Gözlerimi açtım ve korktuğum başıma geldi.
odamdaydım -evden kaçtığım,daha doğrusu kaçmadan önce kullandığım kendi odam-...
''Kahretsin!!''
''Günaydın Prenses'' Bu sesi Duyduğumda irkildim.
Hatırlamaya çalıştım..bu...evet şimdi hatırlamıştım.
Bileğime baktım,Bir bandajla sıkıca sarılmıştı.
''Bileğime ve bana Yaptıklarına bakarsak,Sen bir...Bakıcısın değil mi?Bakıcılar,Sandığınız bebek bakıcılarından değildirler.Sadece..
Farkları Vampir olmaları,Isırdığında-eyer isterse-Diğer Vampirleri uyutmaya yarayan bir zehir salgılayabileceği gibi özelliklere sahiptirler.
Benim Evden kaçtığım 1 yıl içinde benim yaşlı adam bana bir bakıcı bulmuştu..Harika!!
Bakıcılar 21 Yaşımıza kadar Bize bakmakla yükümlüydü-kızların bakıcıları olurdu ve bakıcılarda erkek olurdu-Bir Erkek vampirin asla bakıcısı olmazdı,
Veya bir kızın, kız bakıcısı. Bu kural değildi,Yaratılış biçimiydi.
Aaron -Sevgili bakıcım- Bana boş gözlerle bakıyordu.
''Tamam..Yaşlı Adam nerde?''
''Bay Collins'den bahsediyorsan şu anda üst katta''
''Herneyse'' Bu iş canımı sıkıyordu.
''Odanı Beğendin mi Prenses?''
''Yaa Tabii''
Her şey bıraktığım gibiydi,Siyah perdeler,Ahşap döşeme,Krem rengi duvar kağıtları ile süslenmiş duvarlar,borda ve kahverengi tonlarındaki mobilyalar..
'Bakıcım'dan' Yukarı çıkmasını istedim,üstümü değiştirecektim ve 16 yaşındaydım,bakıcım yanımda kalamazdı!!
Güzel Bir banyo yaptım dolabımda ki elbiseler hala bana oluyordu,Dar paça kotumu,üstüme sarı askılı tişörtümü giydim,saçlarımı açık bıraktım.
Yeşil Gözlerimin Belirginleşmesi için Kalem sürdüm. (Hala her eşyamın yerli yerinde durması gerçekten rahatlatıcıydı.)
Kendimi Yaşlı adamla Yüzleşmeye hazırladım.Kaçtığım için Bana ceza verecekti.
Bu ''1 ay yemek yok'' veya '' 2 ay dışarı çıkma yasağın var '' Gibisinden değildi.
Ölümcüldü...
Kapının önünde durdum,Derin bir nefes aldım,Yüzüme alaycı bir gülümseme yerleştirdim,
Artık hazırdım...